'Zwemles in een zee van tijd'

'Zwemles in een zee van tijd' (Rene Oskam - dichter) via Marina kwam ik deze titel tegen en ik vond hem zo geweldig goed passen mijn leven hier in afrika!

Zwemles, hebben wij in lindi gegeven aan onze swahili leraar Musa wat erg moeizaam ging omdat hij -naast niet kunnen zwemmen- ook niet weet hoe hij moet blijven drijven. Daarnaast houdt in Lindi iedereen alle kleren aan als ze de zee in gaan en hij dacht dat hij daardoor beter zou blijven drijven...

De zee, in Lindi hebben Marina en ik ontzettend veel strandwandelingen gemaakt. Bijna alle dagen liepen we daar langs het strand, een wandeling van ongeveer 45 minuten. Deze wandelingen waren heerlijk om even de gedachten op een rijtje te zetten, even te reflecteren en ook vooral even met elkaar te bespreken wat er allemaal gebeurt. Naast dat we struggles hebben met het opzetten van ons project komen we ook zaken tegen die je weer even met beide benen op de grond zetten. Op een middag gingen we naar buiten en zagen we ons buurmeisje zitten, zoals gewoonlijk begroet je elkaar en vraag je hoe het gaat. Het standaard antwoord is, net als in nederland, eigenlijk altijd 'goed'. Dit keer niet, ze zei: 'not so good'. We waren even stil... 'why?' 'because i'm so hungry'. Daar sta je dan.. op dat moment ging er vanalles door mn hoofd; heeft ze echt honger? zegt ze dit omdat ze weet dat wij geld hebben? moet ik haar eten geven? moet ik haar geld geven? En met dat ik dit weer opschrijf besef ik me weer wat een moreel dilemma dit is, maar ook hoe gekleurd ik toch meteen denk 'heeft ze echt honger?'.
We zijn doorgelopen naar de supermarkt en hebben haar bij terugkomst een soort van broodjes gegeven. Die blik in haar ogen toen we het aan haar gaven... 'oooh thank you, thank you, thank you!!!'. Ons buurmeisje, die rond 13.00 uur buiten zat met haar 2 kleine broertjes had gewoon echt honger...
Tijdens onze wandelingen hebben Marina en ik ook erg veel goede gesprekken gehad over, ja alles eigenlijk. Ik geniet hier intens van en merk dat ik ook steeds geintresseerder raak in zaken, dat ik meer wil weten, meer wil lezen etc. Ook kom ik hier mezelf tegen, niet op een negatieve manier maar ik leer wel steeds meer over mezelf: over wat ik wel en niet leuk vind, wat ik belangrijk vind en wat ik nodig heb om 'goed te kunnen functioneren'. Toen we uit Lindi weg gingen hebben we trouwens ook een geweldig afscheid gehad! We werden uitgenodigd bij Matthew and Sally thuis en iedereen nam wat te eten mee, er was kaas (uit frankrijk), eend, wrapjes, rundvlees, vis, zelfgemaakt brood etc etc. heerlijk! Ook kregen we daar een mooie speech van Jan, hij benoemde dat we vrolijkheid en energie brachten in Lindi en dat ze ons gingen missen. ontzettend bijzonder dat je zo'n band opbouwd met mensen.
Ondanks dat ik nog maar weer een week in zanizbar zit heb ik hier veel vertalingen kunnen maken van mn gevoel omdat je echt in een compleet andere wereld zit. Opeens lopen er meer mzungu's om je heen dan donkere mensen, spreekt iedereen engels, heb je al het eten dat je wilt tot je beschikking en is je omgeving in een keer 5 sterren luxer. Ook hier heb je natuurlijk de zee, maar voor mij staat die hier vooral gelijk aan; prachtige stranden met leuke mensen, geweldige zonsondergangen met een drankje en leuk gezelschap en gezellige uitjes. En ook hier geniet ik met volle teugen! ik heb weer toegang tot kaas (in lindi zijn we van plan om het zelf te gaan maken met een aantal vrijwilligers dus wie weet heb ik in januari ook gewoon kaas tot mn beschikking), tot allerlei verschillende drankjes, tot stappen, feestjes, een zit wc, een douche waar ik onder kan staan, een supermarkt met keuze en ga zo maar door.

Tijd, haha ja tijd is een afrika een bijzonder begrip. zoals wim al zei; 'wij hebben de klok, zij de tijd'. een uitspraak die ik ook hier veel hoor. Zoals eerder gezegd hebben we wat struggles met het opzetten van ons project. Het RYEP project is opgezet om een aantal verschillende projecten van VSO die onder livelihood vallen met elkaar te verbinden. Hoe de projecten verbonden moeten worden is aan onszelf en over die invulling zijn we een plan aan het schrijven. Voordat je zo'n plan kunt schrijven moet je natuurlijk eerst weten wat er allemaal speelt, hoe de organisatie er uit ziet en hoe het land werkt. We zijn daarom alle projecten langs geweest en hebben met verschillende mensen gesproken. Je kunt je voorstellen dat elk project weer wat anders nodig heeft en dus ook wat anders van je vragen. Momenteel zijn we bezig met het ondersteunen van het VNA project in zanzibar die een youth entrepreneurship conference aan het organiseren zijn. Daarnaast ga ik waarschijnlijk ook het Elimu Fursa project ondersteunen, wat in lindi zit, maar tot januari blijf ik vanuit hier daar aan werken en na mijn vakantie (met kerst komen mn ouders!) ga ik weer naar Lindi. Het gaat met kleine stapjes en ontzettend langzaam wat me best veel moeite kost maar toch heb ik wel het gevoel dat we steeds een klein stapje verder komen. De uitdaging is om niet te gefrustreerd te raken en dat lukt me tot nu toe nog aardig goed (meestal). Gelukkig heb ik altijd Marina nog waar ik even tegen kan schreeuwen en tieren als het me echt even te veel wordt, ontzettend fijn om dingen te kunnen delen!

Het voelt alsof ik degene ben die nog niet kan zwemmen en zwemles krijg in een zee van tijd, gelukkig is het wel een prachtige zee!